Friday, October 20, 2006

ΠΡΟΣΜΟΝΗ...ΣΙΩΠΗ!


Η νύχτα πέφτει παγωμένη στο ντεπό

Δεν ήρθες

Με γέλασες

Με γέρασες




Είναι αρκετή μια μεγάλη αγάπη, ένας μεγάλος έρωτας που έμεινε μισός, ένα ανεκπλήρωτο όνειρο, μιά μεγάλη επιθυμία
να σε κρατήσει ζωντανό;
Πόσο μπορεί να σε φθείρει μία τέτοια κατάσταση;
Η προσμονή μας κρατά όλους ζωντανούς. Η’ μάλλον…ζωντανούς-νεκρούς!!
Και το ερώτημα…..αξίζει τον κόπο;

1 Comments:

Anonymous Anonymous said...

*αγαπη μου παω και ερχομαι*..τα τελευταια του λογια....ακομα περιμενω ΄να ρθει..δεν ηρθε, με γελασε, με γερασε...με σκοτωσε!!! εγω θα σε περιμενω παντα, απλα εσυ δεν θαρθεις.. καλη ανταμωση ψυχη μου

1:06 PM  

Post a Comment

<< Home